H E N D R I K, oktober 2022
Met zien beiden kwamen ze de straote in krömmelen. Twee van zulke kleine pottewortels.
Ik wazze in den hof an den arbeid, Den rommel een betjen glad maken veur den winter. Een paar struke, dee ’t luk te groot worden, der uuthaaln.
Een äözewark,
Ze kwammen bi-j mi-j staon um te kösteren. (praoten)
Wat doo’’j daor?
Worumme doo’j dat?
Mot dat van ow mamma?
Dat kan ikke ok wel, ik bunne al stark.
Ik dede der maor zo’n betje met hen
Praoten wat met eur, gaven eur antwoord.
Mangs lepen ze mi’j veur de veute. Kreggen ze de tekken (takken) haost in ’t gezichte.
Mor a’k ’t eur zei, waarn ze zich toch een betjen.
Too’t de struke der uut waren, mos ik efkes naor binnen. De zage en de sneujschaere ophaaln, en ’n köpken koffie drinken.
De beide kinderen liepen wieter de straote in.
Nao ’n kwartierken was ik weer gangs. De struke mosten een betjen op maote eknipt worden. Anders laot de vuulniskaerls ze ow joo liggen
Daor kwammen miene pottewortels ok wear an. Ze hadden een langen stok bi-j zich.
Ze zwaaien der met umme zich hen.
Dat was een hengel, zeiden ze, den hadden ze evonden
Ik ginge gewoon wieter met mien schansen.
Dat mos joo ok klaor
En zo heel aardig was ’t er buten ok neet
Ik wol gauw klaor waen, dan kon ‘k naor binnen.
Ze gingen der mi-j met den neuze bovvenop staon, an de andere kante van de schanse.
Ze stonnen mooi naost mekare.
Ik garden (oprapen) op de hoeke (gehurkt) de leste takken op mien schanse
En zee maor kieken en praeken.
Opens vroog ik ’t jungsken: “Hoo heet i-j eigeluk”
Ikke Hendrik”, zei e ‘’en zee Marieke”.
“Zo”, zei ik, da’s ne mooien name. Ik hete ok Hendrik”,
Stomverbaasd kek e mi-j met ziene blauwe eugekes an.
Nae, dat kon neet, von e. Marieke von ok, at dat neet kon. “Gleuf i-j ’t neet?”
vroog ik um.
Nae, hee gleuven ’t neet.
“Gaot mor naor binnen en vraog ’t maor an miene vrouwe” zei ik. “Dan krie’j vaste ok nog wal een keuksken”.
Ze deden beide een stepken achteruut.
Hendrik zien rechterhendjen ging net zo lange op zied, tot het wat wissigheid von in ’t linkerhendjen van Marieke.
Too zeien ze ins verzet: “Nae, dat dörve wi-j neet”.
Ze draeien zich umme en hand in hand lepen ze vot
En ik hadde ’t nog wal zo goed bedoeld.
Mor ja, zonnen vrömden kaerl ok !
En at den kaerl dan ok nog Hendrik heet !
Uit het boekje GEWOON en dat is gek genog
Deur Henk Lettink in het boekje steet VEUR JANNA.
Henk is geboren 3-01-1936 in Dale, tussen Aalten en Bredevoort