Den eerste april, dat wette wie allemaole dan meuge wie mekare veur de gek hollen. Als kind zijnde wil ie dat maor al te graag, eerst ’s morgen’s in huus tegen oe breurs en zusters, ie hebt een gat in de bokse, of ie hebt oe veter lös hangen of ie hebt een vlekke op den trui ie probeert van alles, later op ′t schoolplein proberen ik het bie de kinderen uut mien klasse. Daor waren d′r maor weinig die d′r intrapten, jammer ie wollen zo graag is een ander veur de gek hollen, ik tenminste wel, ′t was vermaak veur mien.
Ik was tussen de middag effen bie mien Opoe ewes, mien miksken met roombotter met suuker opetten, dat Opoe vrug, als ie vanmiddag uut schole komt wil ie dan weer bie mien kommen dan mag ie een boodschap veur mien doon, jao Opoe dat doe ik maor al te graag zei ik, de tied op school ging langzaam, um half vier ging ik noar Opoe hen.
Zo daor bun ik dan, glunderen ik, naor Opoe kiekend, want een boodschap doon veur Opoe, dat deed ik graag, meestal kreeg ik daor wel een snoepje veur.
Martha, zeg Opoe wil ie effen naor Ome Johan van Kuiperij gaon, dat was onze bakker, um een taarte op te halen, den heb ik besteld, en als ie dan terug komt met de taarte, dan krieg ie een stuksken. Hoe…. dat was mien wat, midden in de wekke, taarte halen, en ok nog een stukske kriegen dat was nog nooit in mien leventje veurekommen. Ik naor Ome Johan hen, buuten aodem kwam ik daor an, ik liep achterumme zo de
bakkerieje in. Ome Johan en zien dochter Jootje waren aan het koekjes bakken.
Ik kom de taarte van Opoe ophalen schreeuwen ik, toen ik nauwelijks binnen was, ′t worden stille in de bakkerieje, héél stille, en ze kekken mien akelig naar an! Wat kom ie ophalen vroeg ome Johan, noe haddenze mien ok nog nit goed verstaon, ik kom de taarte veur Opoe ophalen zei ik nog een keer. ’t Was stille en ′t bleef ok stille, toen zei Ome Johan, Martha ie wet toch wel wat veur daotum of ′t vandage is? Toen dat tut mien deurdron, heb ik mien ummedraajd, niks meer ezeg, en dat naor huus opan, wat was ik kwaod, kwaod op Opoe en op mien zelf daor ging mien stuksken gebak 1 APRIL ik had er nit meer anedach.
Opoe had mien goed te pakken ehad. Ik bun langs Opoe′s huus elopen, ze stond veur het veurkamer raam te greulen, nou ik kon ze ik wet niet wat andoon, en ze mos ok niet meen, dat ik ooit nog één keer bie eur kwam, zoiets kuj met mien niet uuthalen. Thuus heb ik het wel verteld, jao schik hadden ze er allemaole van, behalve IKKE,. Ik bun een paar dagen zo alderbastend kwaod op Opoe ebleven, toen zakten het af, en bun ik er maor weer hen egaon. Uuteindelijk was ′t een hele goeie grap. Ik veul noe nog hoe kwaod dat ik toen wazze. Zoiets verget ie nit meer. Opoe ie smiesterd wat zul ie een schik hebben ehad, maor nog bedankt.
Martha.