Bie de bakker verhaal 4
Ome Johan bezorgen ok elke dag brood an huus. In ons dorp Barchem maor ok buuten het dorp. Soms mog ik ok wel is met um brood buuten af bie de boern te bezorgen. Dan werd de transportfietse uut de schure haalt met de grote bakkersmande veurop, den werd vol brood epakt, ze wisten wel zo’n betje wat de vaste klanten neudig hadden, daor werd al rekenschap met e hollen met ’t inpakken van ’t brood, ok met roggebrood, d’r gingen ok koekjes bie in die kwammen secuur afgewaogen en netjes verpakt bie tante mientje uut de winkel en werden veur zichtig baoven op ’t brood eleg.
Ie mot knap kunnen fietsen um ut aevenwicht te bewaren met zo’n zwaore mande veurop dan ok nog aover lange smalle en vake slechte zandpaadjes te rieden maor ome Johan kon dat ok ha’j onderweg vulle last van löslopende hunde die al blaffend achter oe an bleven lopen dat hield nit op, ik was altied bange dat ze mien in de bene zollen bieten. Bie alle klanten ging de bakker naor binnen, hé maakte effen een praotje, halen ’t bestelde brood op en gaf dat af en dan haaln e zich ’t klanten beukske uut de tasse en daor werd opgeschreven of de klant wel of nit betaald had. En de bestelling veur de volgende dag.
Ok dronk de bakker wel is een köpken koffie bie de klanten. Zo al fietsend met mekare onderweg verteln ome Johan mie, bie Margriet van de Koningshof daor mot ik altied koffie drinken, dat mag ik nit weigeren, waorumme nit, dat zeite nit, maor zegge, martha moj straks as wie d’r bunt is goed naor de köpkes kieken die bunt zo smérig en dan de koffie die is nit te zoepen, ik gooi ’t altied bie de geraniums die ze veur ’t raam hef staon. En zo gebeurn ’t ok. Wat een ome den durfden toch wel héél wat.
‘t Was altied fijn um met te fietsen. De mensen hadden tied veur mekaar en vertrouwn mekare. Klanten wollen ok altied wetten waor of ik d’r ene van wazze, jao klopt van Niessink van de schilder, de jongste van de viefe, zo dat wist de klant dat ok waer. Dat was het verhaal van het brood venten met ome Johan.
Martha.