DE MARGRIET, september 2001
Mien moeder had een abonnement op de Margriet, een vrouwenblad
den werd één keer in de wekke altied op den zelfden dag deur de Margriet bezorger bie ons in huus ebracht. Wie mien twee zusters en ikke vochten d’r umme wie um het eerste leazen moch. Op een zekere dag, ik was mooi op tied uut schole, had ik de Margriet als eersten te pakken, dolgelukkig was ik dat kwam niet vake veur. Ik bun in de kökken gaon zitten lézen en hoppen d’r op dat ik niet estoord zol worden, d’r stond een mooi vervolgverhaal in, ’t ging over hoe of ze mekare kriegt, als ie op de huushold schole zit, dan hej de leaftied daj daor een rood heufd van kriegt zo mooi aj dat vind.
Ik was al een tiedje an ’t laezen, toen ik mien moeder in de kökken heuren, ze ging theezetten, lekker daor had ik wel zin in, daor heurn ik mien naam, martha wil ie effen naor Ome Wim gaon, um een pakje thee te halen, de thee is op, ’t theebuske is schone leug. Dat vond ik nit fijn, buj net goed en wel an ’t laezen, moj weg en as ik terugge bunne, dan hef een ander natuurlijk de Margriet inepikt, maar ja ik kon kwaod worden dat heelp mie niks, ’t mos zei moeder, no dan maor keihard lopen en dat kon ik, gauw naor buten.
’t Pad af, straote op naor Ome Wim, breur van mien moder, den had daor een vivo kruudenierswinkel, gelukkig d’r was niemand veur mie, gauw pakje thee evraogd an tante Gerda, mamma kump betalen zei ik, en dat weer raps weer terugge, keihard lopen, onderweg mien moeder veur alles en nog wat uutmaken, stom mens, gin thee in huus als ie thee mot zetten, en dan is martha d’r weer goed veur um dat te halen, en in gedachten bie mien moeder en bie de Margriet en toen gebeurn het opens, bang daor lag ik op de grond.
Verdikkeme ok dat nog, in volle vaart met de kop tegen een boom an, ik stond op, betjen duuzelig, knee deed mien zeer, flink zeer, noe maor weer wieter naor huus opan, lopen ging nit zo bes, heufd deed mien zeer, boven mien rechter oge, op ’t veurheufd daor kwam nattigheid uut, ’t leep mien aover de wange hen, strek d’r is met mien hand langs.’t Bleef nat, thuus gekommen deed ik de achterdeure lös en leep strompelend de biekökken en toen de kökken in. Daor waren d’r meer in huus ekommen zag ik, daor geet mien Margriet bedacht ik mien hevig teleurgesteld. Wat heb ie emaakt riep mien moeder eschrokken, niks zei ik, wat niks zei ze, kiek maor is in de spiegel, dat deed ik en schrok allemaole blood, blood op mien oge, op de wange op de hande, mien moeder hef meteen den dokter ebeld, wie konden meteen kommen. Noe moj wetten wie woonden in Barchem en den dokter in Lochem 5 km wieter. Moeder hef eur fietse epakt ik mos achterop en dat naor dokter Bot in Lochem, de dokter hef mien bekekken, in mien veurheufd zat een flinke glippe ’t had model winkelhoak, de dokter hef daor 3 van die iezeren krammen in e zet, dat heel’n mooier zeite, ’t knee was flink gekneusd. En ik mos een paar dagen kalm an doan, en tien dagen later weer kommen um de krammen d’r uut te laoten halen.
Ik kon miezelf wel veur de kop slaon, effen thee halen, den boom den d’r al zo lange steet aover de kop kieken, domme kukel dat ik wazze,, den aovend heb ik gin Margriet meer elezen, nit dat er gin tied veur was of dat een ander um an ’t lezen was, nee ik was een betje van de kaarte en had heufdpiene en mooi saggerijnig d’r bi-j ok nog. Dom knien, dat ik was.
’t Litteken kuj altied nog zeen. Veurdat ’t begint te reagenen, stekt ’t nog wel is. De Margriet besteet nog altied. Mien jongste dochter least um noe, maor die hef ’t zo druk dat de Margriet wel is een paar maond blif liggen veurdat elezen word. Daor was toen gin denken an.
Martha. Geschreven winter 2000-2001