Opa en Opoe de olders van mien moeder die woonden schuun tegenoaver ons, in een wit alleenstaond huus in Barchem, ik ging graag effen naor Opoe hen, één keer op de dag was ik er zeker te vinden, en dat was nao schooltied,
Opoe ging ’s morgens altied noar de winkel van ome Johan van Kuiperij, onze bakker um daor een wit brood te halen, en daor was ’t mien um te done, bie ons in huus atten wiele altied gries brood en roggebrood daor mosten de jongens altied van etten, anders atten ze tevölle gries. Zo ging dat.
Als ik dan ’s middags bie Opoe bie heur an taofel zat met een kopke thee d’r bie dan zei Opoe raod is wat ik veur oe heb? Jao dan moj maor net doone of ie ’t nit wisten. ‘k Zol ’t nit wetten Opoe, antwoorde ik dan, ze stond op liep naor de kaste en haaln daor een schötteltje uut met een miksken d’r op speciaal veur mien klaeremaakt, et maor lekker op! Ik kek d’r nog is goed naor, mikske met dikke roombotter d’r op esmeerd en daorop een leugske witte suuker.
Mmmm, zag d’r goed uut meestal kon ik nit wachten dan at ik ’t maor gauw op en als dat gebeurd was bedanken ik heur en zei dat ze de liefste Opoe van de wereld was, en dan ging ik gauw de buurte in um te spöllen.
Martha. 20 januari 2002