Opa’s paardje,
Opa Ribbers is bie ons an het aerpels schellen, hé zit lekker dicht bie de warme kachel op een keukenstoel. Een olde ovale greune afwasteil met daorin aerpels op schoot, een panne halfvol met water op de grond, als de aerpele escheld bunt gooit opa ze daorin. ’t Spettert tegen de kachel an, ssstt heur ie dan. Opa is een man van weinig woorden, maor kan enorm genieten van de kleine dingen in het leven.Hé hef een bienao kaal heufd en een grote snorre op de snoete, en as hé schik hef ziej de eugskes glimmen, héél mooi um dat te zeene.
Ik kiek al een hele tied naor mien Opa, hé zit daor op den stoel, en maor schellen hé kan hele lange slingers maken van een schelle, maor ik zie meer as dat, hé hef de gullepe van zien manchesterse bokse wied lös staan, jao en wat is er nog interessanter as dat, veur mien jonge eugskes….! Zal ik ’t tegen Opa zeggen? Ik durf dat bienao nit, maor dan jao, ik zeg het toch maor. Opa…..oe, oe paerdje löp vot. Wat zeg ie toch, vrug Opa, noe heurt e mien ok nog nit, dan nog maor een kaer. Oe paerdje löp vot, he wist nit wat ik bedoelen.
Mien moder mos um helpen, ze wees um op de gulpe, hé kek er naor, en kek naor mien mooder en toen, hé kwam nit meer bie van ’t lachen hé vond dat mooi. Die daerne toch. In die tied werd er al helemaole nog nit over Opa’s paerdjen gepraot.
Martha.