STILLAEVEN
An het smalle weggesken bi-j het beukenheggesken
zit een kindjen in het gres.
Kleine rappe veugeltjes, klapp′rend met de vleugeltjes
vliegt vlak langes nao het nes.
′t Kleintjen zit daor stillekes met de blote billekes
midden in het zachte gruun.
Met de kotte beentjes, met de friemelteentjes,
en de moll′ge armkes bruun.
Met de blonde krullekes die in kleine rullekes
um ’t heufken likt als een krans.
′t Zonlech gif de heurkes raegenboogkleurkes
en een warme golden glans.
Zingend spölt het zuutjes met wat grind en kluutjes
en een beesjen op een blad.
Poezelige vingerskes, ait die mooie dingeskes
as een grote, kostb′re schat.
Heel het lief gezichjen, van dat kleine wichjen
lacht van stille bli-jegheid.
′t Is een vrolijk prentjen met een golden rendjen;
Stillaeven in wark′lekheid.
Geschreven door Jantjen Hendriksen.