TE VROG…?|
‘k Heb sneeklökskes in bluuj zien staon,
De crocussen al lös zin gaon,
Een vogelveurjaorslied geheurd
En toen, toen is ’t gebeurd.
Toen kwam opens een kolde wind,
Verjoeg de veurjaorslucht gezwind
Terwiel é gauw een witte vacht
Van vlokken op de wereld lei
En iezegrimmig zei:
“Ik was van ’t winter niet zo streng
Asdat ik wel es bun gewes
Mor daorum onderschat mien niet,
‘k Bun nog de baas, dat wet i’j bes
Hol, veurjaor ow nog effen koest,
Want anders waai ik woest!”
Het sneeuwklöksen liet heel bedroefd
Eur köpken nog wat leager hangen
De crocus zei met diepe zucht
“Ik ging zo naor de zunne verlangen”
De heester zei: Och, treur mor niet
I’j bunt te vrog, zo as i’j ziet!”
Geschreven deur Willemien Bosch-Wentink
En kump uut het boekje: Nog es um Bronckhorst en
is uutegeven ten bate van de restauratie van de Nederlands Hervormde kerk te Steenderen in Juni 1967.
Dit gedicht is met schriftelijke toestemming van de
Historische Vereniging Steenderen geplaatst.Martha.