DE VLIEGENPLAOGE
Vliege, vliege,
A ’k oe kriege,
A’k oe kriege, slao ‘k oe plat!
Hé, die ha’k daor haost ehad!
’s Zommers, as ’t zoo mooi kan wêzen
Buten in et zachte gres;
A’j van hette loopt te puffen,
Graag wat wollen liggen suffen,
Zonder wark en zonder les….
’t Is een wonder, as ’t zal lukken!
Nauw’lijks nog op ow gemak….
Zi i i i . Daor kumt ze vliegen,
Kan ow now zoo prachtig kriegen
Met ow dunne zommerpak.
Deur de bokse, deur de sökke,
Deur de blouses, deur de rökke,
’t Geet jo ôveral deur heer
En i’j staot al lange weer
En de vliege lacht ow uut
Met eur lange spitse snuut.
Buten liggen is niet pluus
En i’j gaot weer graag nao huus.
’t Jökt ow manges an de beene,
An de kuten, an de teene,
‘t Is te gek, um van te praoten,
Maor ’t schuiken, dat ku’j haost niet laoten.
Vliege, vliege,
A’k ow kriege,
A’k ow kriege, slao ‘k ow plat!
Altied he’j ze haost ehad.
Jao, i’j gaot maor weer naor binnen,
Maor völ zu’j der niet bi’j winnen.
Kiek, daor loopt ze langs de richels,
Langs de steene, langs de tichels,
Langs de raams en de gardienen,
Langs de flesch met millesienen,
Op de taofel, in de kanne,
In de wieme, an de oelewanne,
Langs de zolder, langs de ribben
Langs de stule en de kribben,
Langs et spek en langs de schinken,
In de melkkan, um te drinken.
In de wiege völt de keuze
Liefst op kindjes arme neuze.
Kiek, ze schildert op de roeten
Dinger, haost as zommersproeten!
Van den koestal op ons brood!
Alle vliegen mosten dood!
Vliege, vliege,
A’k oe kriege,
A’k oe kriege slao ik oe plat!
Maor dat kriegen geet niet glad.
Vliegenvangers, die goed klêven
Daoran laot völ vliegen ’t lêven.
Kiek ze stippen op de teene.
Kiek ze trekken met de beene.
Nog prebiern, um lös te kommen,
Nog wat snorren en wat brommen,
Nog wat drei’jen en wat drillen,
Nog wat spartelen en rillen,
Lange in den liem nog knooien
Tusschen lêvenden en dooien.
Zie ze spelken, zie ze rukken,
Zie ze hörvelen en krukken….
Nee, now kiek ik maor niet langer
Nao den viezen vliegenvanger!
Nee, die straf is toch te groot;
Slaot in ens ze liever dood!
Vliege, vliege,
A’k ow kriege,
A’k ow kriege slao ik oe plat!
Al weer mis, zoo vast as wat.
Vangen in een vliegenglas,
Liekt zoo wreed niet en zoo kras.
Zoegt zich eerst an soeker zat;
Dan in ’t lekk’re zeepenat.
Monter zwemt ze eerst in ’t rond,
Maor ze vuult jo nargens grond
Dat klabestern en dat wors’len,
Gaw een ander onder drukken,
Um de vlucht te doen gelukken,
Op een schipbreuk liekt et haost;
t Vliegenglas is ook d’r naost!
Nee, dat mooie vliegenglas
Is toch ook te wreed, te kras!
Vliege, vliege,
A’k oe kriege
Geef ik oe an den spinnekop
En den vret ow lekker op!
Schrijfster onbekend.
Dit is een vers dat Hermien Evers-Wentink oudste zus van mijn man Evert altijd op een verjaardag als alle broers en zussen bij elkaar waren uit het hoofd wist op te zeggen. Hermien had jarenlang Alzheimer maar dit vers heeft ze héél lang onthouden!
Martha.