Een wekke of wat eleen had ik mien de hande bezeerd, en ai die niet gebruuken künt buj neet vülle weerd.
Daor staoi zo niet bie stille, maor een helen dag hi’j ze an de gang.
Joar in jaor uut, oe leven lang.
’s-margens vrog begint et al, een wekker koj niet afzetten.
En oe zelf antrekke ku j helemaole wel vergetten.
Hoe mot ut met strieken, neien of jeppels schellen, now dat moj mien dan maor is vertellen.
Wand no heb moar is ambachtsleu zoas een metselaar of timmerman,
Joa de hele economie hengt van de hande af an.
Wat kan un tandarts, verpleegster of specialist, ik mot er niet aan denken as die de hande mist.
Of een disjokkie en pianist moj is beseffen, radio 3 en 4 kunt ze direct wel opheffen.
Bunt onze hande dan werkeluk zo apart ,och nee, een paar butjes met vel dan hi’j ’t meeste wel e had.
Doar bunt kleine hande, dikken, blanken, groten en groffen en ok mooie slanken.
Vier vingers en een doem an iedere hand, dat spul kan dreien in haost iedere stand.
Een négel der an um te knippen en te verven, of met een of ander kunstgerei mooi te bederven.
Met krabben dat geet heel bes ,want afbieten is nooit de bedoeling ewes.
Onze hande verzet een hoop wark maor doarbie, könt ze ok nog andere dinge, dat is liefhebberie.
Kiek: ak zo do buj allemoal stille, ak an de weg stao en ik do zo, dan begriep ie ok wel wat ik wille.
Ak dit do, hef te maken met geld, en ai straks klapt hek oele een mooi verhaal verteld.
Zo kunt hande lézen ai blind bunt, gebaren taal veur mensen die doofstom bunt.
In de kerke vouw ik de hande ak bid, in ’t duuster vuul ie waor ’t lichtknopken zit.
Doar durf ik de hande veur in ’t vuur te stekken, en va hef zich over het hatte strekken.
Vaak moj wat deur de vingers zeen as ’t kan, Jao verschillende sprek woorden hej daor van.
Soms kunt hande ok kwaod wén, een lastig kind kan een kletter kriegen, of van in mekare slaon maor te zwiegen.
Een hand kan met een wapen umgaon, dat hef nog nooit geen goed edaon.A’j lange vingers heb buj neet lief, want aj nemt wat oe neet heurt buj een dief.
Heel vrogger werden oe dan de hande af ehakt, tegenwoordig woi der niet ens meer veur opepakt.Gelukkig kunt hande ok lief wen en zacht, een aai over ’t heuf een kniep in de wange, een scholderklop geet d’r altied met deur, een vriendelijk gebaar gif ’t leven fleur.
Hand in hand wandelt een verliefd paar, bie zunne en maone, ze holt van mekaar.
Aj trouwd geef ie mekare de rechterhand, en beloaf ie een levenslange band.
En ai heel old bunt…en ’t wil niet meer dan leg ie ze in een schoot,
Stille… te wachten op een dood.
Ik was wat an ’t meimeren, och op zich weinig weerd, maor joa dat kwam…ik hadde mien hande bezeerd.
Geschreven door Jo Dinkelman-Groot Roessink. Oud presidente C.P.B.
Martha.