Lillijke rotkatte!
In ’n gezellige woonkamer argens bi-j mien an de straote lig ’n groten zwatten kater op ’n hook van de taofel te slaopen in de zunne. As zien vröwken ‘m aover de rugge aait, spint e van geneugen.”’t Is toch zo’n enige poes. We hebben er zoveel plezier van!”
Maor as ‘t slaopen aover is en hee zich te good hef edaone an ’n verantwoord en met zorg uutgezocht kattenmenu, mot e naor buten.
Röstig wandelt e de kante van mien huus op. Zo vri’ as God in Frankriek
löp onder langs mien kökkenraam, zut mien staon en dech:”Gaot i-j maor op ’t dak zitten!”Hee geet zitten en aoverzut mienen tuin.”Wat ’n heerlijk paradies,”dech e bi-j zichzelf.”
Hef dat mense bloomzaod ezaeid, keurige beddekes emaakt en in dee losse grond krab ik mien ’n gat en leg eur daor ’n groten köttel in. En morgen nem ik gewoon dat andere bedde!”’’In de harfst is ’t ok zo mooi. Pot zee bloembollen en dee krab ik d’r ’s nachts weer uut en dan pot zee ze d’r d’n anderen dag weer in. ’t Mense wodt dan hellig en streuit d’r pepper op. In euren tuin greuit pollen met kattenkruud dat mooi blauw bleuit. Gisternach he-k d’r op de rugge in elaegen. Morgennach zeuk ik weer ’n anderen pol.”
“Mo-j neet wieter vertellen heur”, dech onzen kater,”maor wi-j vri-jt hier ok wel ‘s. Ik hoeve maor enen miauw te geven en alle buurkatten bunt ‘r.”
“Wi-j hebt dan zo’n wille. Wi-j schreeuwt ‘t uut en vechten met mekare, dat doo-w ok wal ’s. En dan dut dat mense ’t raam van eur slaopkamer lös en dan dut ze:”Kssssst! Kssssst! ”Efkes bu-w dan stille, maor ’n hortje later geet ’t weer lös. Ze wodt dan zo hellig dat ze ’n bak met water naor ons too gooit. O, a-k nog an veurige wekke denke,”mijmert katerman.
“Mien vriendinne en ik zatten op’n planke met varfpötte b-j eur in de garage. Kump ze late weer met euren auto. Ik zae tegen Mies:”Stille blieven zitten. Röstig blieven!””Maaor toen ze in ’t potduuster uutstappen wodden mienen roodbonten wal heel zenuwachtig. Ze sprong met varfpötte en al op de grond. ’t Mense schreewden ’t uut. Zo schrok ze.”
”Gisteren he-k ’t, geleuf ik, echt te bont emaakt. Ze kwam mien met ’n bessem nao en schreeuwden:” Akelige rotkatte ! A-k oe in de hande kriege, slao-k oe dood!”“Jao,”vertelden de kater, “i-j mot wetten da-k al ’n helen tied ’n merel in de gaten hele, den drok met zien nös an ’t bouwen was. Gisteren was de tied riepe um ’s te kieken of ter ok jongen in zatten. Ik hebbe ze allemaole klein menneken emaakt en dat ston de vrouwe neet an.
Ze hef mien uutefoeterd! Dat wi-j katten zo völle zangveugeltjes dood maakt en dat de dierenbescherming daor achter an mot.””Ik hebbe ze maor laoten foeteren,”zae de kater,”ik bun weer gauw naor mien eigen huus elopen, waor ’t vröwken mien aait en liefkozend toosprök.
En ’t mooiste is, ik kan mien plaatse op de taofel in de zunne zo weer in-nemmen!”
Geschreven deur Dinie Hiddink uut Lochem. Dit verhaal kump uut DE BODE streektaal krante veur Achterhook en Liemers uutegeven in 2007