NAALD
Mijn moeder is een wonder met naald en draad,
Toen mijn zussen en ik jong waren draaide zij haar hand niet om voor een broek, kabeltrui of galajurk te naaien .Verwoede pogingen heeft zij ondernomen om mij haken, naaien en breien bij te brengen, maar erg handig ben ik er nooit in geworden .In een oud schriftje uit haar lagereschooltijd zitten nog altijd gekleurde gebreide lapjes geplakt: de ajoursteek, een opgelegde ruit, de honingraatsteek. Verschoten wollen bewijzen van bekwame handen. Bij elk nieuw seizoen toog ik aan haar hand naar een stoffenwinkel om een mooie lap uit te zoeken. Toen ik wat ouder werd, kon ik in katzwijm raken van een jurk of jasje dat ik iemand in de schoolkantine zag dragen. Als ik mijn moeder en tante uitlegde wat ik had gezien, wisten zij er binnen de kortste keren een patroon van te fabrieken. Destijds vond ik dat heel gewoon; welke moeder kon er niet naaien?
Ik probeer het mijn dochter(15) weleens uit te leggen het ritueel van de Knip doorbladeren, een geweldig tennisjurkje zien, het patroon uit het midden van het blad peuteren, openvouwen, op doorzichtig papier uitraderen, dat laten controleren door je moeder, de stukken papier op een lap stof spelden, een beetje zenuwachtig beginnen met knippen want eenmaal verknipt was het einde verhaal de stukjes aan elkaar rijgen, heel voorzichtig passen en dan aan de slag met de naaimachine. Mijn dochter kijkt me bij zulke verhalen glazig aan. Logisch, want ze heeft haar moeder nog nooit één knoop zien aanzetten. Haar oma’s experiment dan ten minste haar kleindochter te leren breien, liep stuk toen zij na de vakantie weer naar huis vertrok. Er viel een steek van mijn dochters naald en ik had werkelijk geen idee hoe ik dat eh…. Nou ja recht moet breien.
Meiden van nu weten niet eens meer wat een naald is, zegt iemand in het artikel dat Annemart van Rhee schreef over 50 jaar KNIP MODE, Ik vrees dat ik daaraan een flinke bijdrage heb geleverd.
Anniek van den Brand.